Wat nieuws uit de kluis van Jonas Slaats

Wat nieuws uit de kluis van Jonas Slaats

11/08/2021

Het zal weinigen verwonderen dat de kluis van Bolderberg het afgelopen jaar erg druk bezocht werd. In een jaar van een pandemie met bijhorende lockdowns, hoeft het niet te verwonderen dat velen een wandeling maakten in het bos en een kaarsje brandden als een bekrachtiging van hun persoonlijke intentie of gebed.

De kluis blijft dan ook voor velen uit de buurt dat unieke plekje, waar je even wat rust kan opzoeken en waar je kan connecteren met datgene wat ons leven heiligt. De ene loopt er snel binnen en buiten, de ander blijft er wat langer zitten. Maar hoe het ook zij, wat de bewoners van Bolderberg en omstreken er eeuwen geleden al zochten en vonden, zoeken en vinden ze er vandaag nog steeds. Daarvoor is ze nu eenmaal gekend.

Wat echter minder gekend is, is het feit dat de spirituele vlam van de kluis, zeker niet enkel in de kapel in het bos brandt. Hoewel contemplatie een kwestie van inkeer is, werkt het vaak als een steen in het water: bijna ongemerkt, zorgt het voor kringen die steeds verder uitdijen.

Ik som daarom graag een paar voorbeelden op van de manier waarop de contemplatie en de spiritualiteit van de kluis in het afgelopen anderhalve jaar soms tot ver buiten het dorp voelbaar werd.

Een eerste voorbeeld is het feit dat de rust, de stilte en de ruimte voor contemplatie in de kluis het mij mogelijk maakten om een nieuw boek te schrijven. Het boek heet Religie herzien: voorbij het wij-zij-denken van seculier versus religieus en tracht de grootste misvattingen over religie uit de wereld te helpen. Het boek verscheen in februari 2020, vlak voor de eerste lockdown in maart. Daardoor kon ik geen lezingen geven op verschillende plaatsen in het land. Desalniettemin leek het de interesse van velen te wekken en kreeg het boek ondertussen een tweede druk. Zo kwamen vele lezers in België en Nederland dus in contact met enkele ideeën die opborrelden in de kluis van Bolderberg. Meer info over het boek vind je hier.

Een tweede voorbeeld is het feit dat ik in de afgelopen maanden een podcastreeks begon. In die podcasts ga ik telkens opnieuw in gesprek met Paul Van der Velde, een hoogleraar boeddhisme en hindoeïsme aan de Radboud Universiteit. Met een kritische blik en een gezonde dosis humor ontrafelen we in elke aflevering een ander facet van hedendaagse spiritualiteit. Door de coronamaatregelen konden we elkaar echter dikwijls niet in levende lijve ontmoeten. Als gevolg daarvan werden vele afleveringen opgenomen via het internet – wat in mijn geval betekent: vanuit de kluis. Meer nog, in sommige afleveringen werd de kluis ook expliciet vermeld wanneer ik bijvoorbeeld verwees naar mijn eigen gebeds- en meditatieleven. Meer uitleg over de podcastreeks vind je hier.

Een derde voorbeeld gaat opnieuw over een podcast, maar dan eentje waarin ikzelf te gast was. Ik werd namelijk geïnterviewd voor een podcast van Kerknet, de portaalwebsite van de katholieke kerk in Vlaanderen. Wim Corbeel interviewde me over ‘interreligieuze dialoog vanuit een authentieke spiritualiteit.’ Ook mijn engagement in de kluis kwam er heel expliciet in aan bod. Je kan het hele gesprek hier beluisteren.

Een vierde voorbeeld blijft in het thema van de interreligieuze dialoog. Want net als elk jaar organiseerde het Agentschap Integratie & Inburgering van de regio Limburg een open gebedshuizendag. Die vond dit jaar plaats op 30 mei. Vertegenwoordigers van verschillende religieuze tradities bezochten die ochtend de kluis van Bolderberg, waar ik ze uiteraard met open armen ontving en van bijkomende uitleg voorzag.

Een vijfde voorbeeld zijn de verschillende interviews die ik aan uiteenlopende tijdschriften gaf. Vaak is men benieuwd om te horen hoe ik als kluisbewaarder naar de plek kijk en hoe ik in mijn leven een evenwicht tracht te bewaren tussen actie en contemplatie – dat blijkt nu eenmaal een afweging waar velen vandaag mee worstelen. Op die manier kreeg de kluis mooie foto-aandacht zowel in het magazine Still van de Broeders van Liefde als in het ledenblad van Davidsfonds – om slechts twee voorbeelden te noemen.

Het hoeft weinig betoog dat deze invloed van de kluis ‘naar buiten toe’ er ook voor zorgt, dat sommigen die helemaal niet uit de streek zijn, er toch mee in contact komen, ernaar op zoek gaan en ‘naar binnen komen’. Omwille van al het voorgaande, gebeurt het dan ook geregeld dat iemand op bezoek komt om een gesprek te voeren over wat hem of haar op religieus vlak drijft en enkele spirituele vraagstukken te bespreken.

Tot slot echter, moet ik misschien ook dit toevoegen: het afgelopen jaar veranderde ik ook van job. Ik werd docent aan de Karel De Grote Hogeschool in Antwerpen.

Ik doceer er verschillende levensbeschouwelijke vakken. Aan de ene kant is het interessant dat er zo een oude traditie wordt verdergezet. De 18de- en 19de-eeuwse kluizenaars waren immers ook vaak leerkrachten in de school in het dorp. Aan de andere kant vind ik het fijn om ook via die weg iets over te dragen van de spirituele vlam van de kluis. Want uiteraard komt die in mijn lessen wel eens aan bod. Ik herhaal dan telkens weer hoe belangrijk ik het vind dat er dergelijke plaatsen zijn, waar mensen uit de omgeving even de stilte kunnen ingaan om te luisteren naar hun ziel. Want, zoals gezegd, hoewel contemplatie een kwestie van inkeer is, werkt het vaak als een steen in het water: bijna ongemerkt, zorgt het voor kringen die steeds verder uitdijen.

Groeten

info Jonas Slaats

de redactie bolderberg.be  LS